Hangi Aklın Kalabalıkları Gerçeği Yansıtır?

 

Meydan kalabalıklar neyi gösterir?

Oluşturanların her zaman aynı yolda olduklarını mı, aynı şeyi onayladıklarını mı?

Aynı ikramı paylaştıklarını mı, aynı görüşü taşıdıklarını mı?

Neyi?

Sorunun cevabı tüm şıkları kapsasa da, aslında her zaman aynı sonucu vermez.

Politik karşılaştırma göstergesi olarak her parti mitinginde aynı alanı dolduran kalabalıkların kime ait olduğu, oylamaların sonucunda bile tam saptanamıyor.

Zira bireysel seçimlerden çok “den” “den” oylamaların geçerli olduğu ölçümlerde çoğu kez yanıltıcı sonuçlar çıktığı olabiliyor.

Liderin sevildiğini gösteren kalabalıkların aslında onun ipini çekecekleri de içinde barındırdığı hep sonradan anlaşılan bir durumdur.

Politikayı ve oy vermeyi kendine dönük somut maddi yardımlara eş sayanlar, bedava kömürü makarnayı almakta sakınca görmezler. Davetler ve bedava ulaşımı kolaylaştıran olanaklarla seçim mitinglerine katılır, kumanyayla karşılandıkları ve devlet gücünün kendine gaz sıkmayacağı garantisiyle doldurdukları meydanların nimetlerini hak ettiklerini düşündüklerinden neye tepsinler, niye gitmesinler ki, “mecbuuuur”giderler.

Ama içerledikleri noktalar birikip “ne çektik” raddesine gelince bütün hesapları unutur, alkışladıklarının ipini çekiverirler.

Bu yanıltıcı çokluğun dev aynalarında kendilerine hayranlık duyan partiler, hatalarının görülmediğine inanıp gerçeği ıskalayınca nereye gittiklerini de kestiremezler. Kalabalıklara güvenmemeyi öğrendiklerinde sorunun bilinçleri menfaatleriyle kurgulanmış kalabalıklarda değil, gerçek demokrasiyi uygulayıp uygulanmamasında olduğunu geç olarak kavrarlar.

 

Sevgi Özkan