ÇOCUK KİMSENİN MALI DEĞİLDİR.

Yanında çocuk çalıştıran yövmiyesini vermediği için işe gelmeyen çocuğu boğazına ip takarak motosikletin ardı sıra koşturarak yaşamına kasteden işverenin olay polise bildirilince  şaka yaptım diyebilmesi ve çocuğun babasının da patronu ona şaka yapmış diye suçu normalleştirmeye kalkması kan dondurucu bir pervasızlığı gözler önüne seriyor.

Çevreden olaya şahit olan vatandaşların müdahalesi ve polisin işi ciddiye alması biraz teselli verse de her şeyden önce ülkemizde çocuk ve insan hakları bilinç ortalamasının düzeyini gösteriyor.

Yönetimden başlayarak örneklenen ve toplumca benimsenen ”gücü gücüne yeten” algısının etkileri bu olayda da ortaya çıkıyor.

Ailelerde özellikle baba figürüyle bütünleşen ve okula gideceğine çalıştırılan çocuğu kendi malı sayma aymazlığı yine okullarda eğitimcilerin öğrencileri terbiye etme adına yaptıkları hak ihlalleriyle dışlaşan tablo ortalama bilincin yükseltilmesi gerektiğini gösteriyor.
Sevgi Özkan