Söz Taşıyıcı Muhabirler!

 

Bir siyasetçinin veya ünlünün öbürü hakkında açıkça söylediği eleştirel sözleri, söylenene tekrar hatırlatarak ne diyeceğini sormak, gazeteciliğin gereği midir yoksa amaç, tarafları birbirine düşürerek malzeme çıkarmak mıdır?

Virüs taşıyıcı portörün yaptığı hasarla söz taşıyıcının toplum bünyesinde yaptığı hasara yola açan etkenler de okuyucunun bunu talep ettiği düşüncesinin kabulüyle yaşama geçirilmektedir.

Söz sahipleri, söz taşıyıcıları, bunu isteyen dinleyiciler mi, siyasetin böyle negatif ve dedikodumsu sürdürülmesinden sorumlu diye sorgularken bunu yaratan anlayış iklimi de aynı derecede sorumlu değil midir?

Amerika’yı ziyaretinde Papa’ya genelevleri nasıl bulduğunu soran muhabire, Amerika’da genel ev var mı? diye cevaplayan Papa, fıkrasındaki gibi, “Papa gelir gelmez genelev var mı?” diye sordu haberini attıran çabaya benzeyen durumlar yaratılıyor.

Rakiplerin birbirlerine söyledikleri üzerinden yapılan çatıştırtma girişimi gerçek gazetecilik sayılabilir mi?

Eğer böyleyse insan ilişkilerinde arkadan söyleneni o kişiye yetiştirme çabasına dedikodu dendiği gibi, açıktan söylenenin altını çizerek söz sahiplerini birbiriyle karşı karşıya getirme çabası da dedikodu sayılır.

Haber yaratmak adına rakibinin yaptıkları üzerinde durmamayı seçecek olanı bile zorla dövüşe ittirmeye benzeyen bu çabalar, insanların seyretmekten gizli zevk aldığı dövüşler gibi yaşamlarımıza egemen oluyorsa, güç karşılaştırmasında hayvan dövüştürmekten seyirlik zevk duyanlarınkine benzer gömülü zevkler etkili olmalı.

Politika yapmayı özellikle karşısındakini pataklamak olarak algılayan siyasetçiler ve partizanlık adına yapılanların, gerçek karşı durmaları önlediği unutulduğundan, onu ona düşürüp söz güreşi yaptırmak da marifet sayılıyor sanki.  

Gerçek politika bu mudur yoksa, toplumların ortalama akıl ve duygu birikimi henüz ancak bunlara mı yetiyor diye düşündüren bu durum,

toplumların genel insani gelişmişliği açısından önemli bir sorunu yansıtıyor.