ÇOCUKLAR ZATEN "KİN"LE BÜYÜYOR

Yıllardır çoklu medya takibiyle dikkatini medya sosyolojisiüzerinden toplumumuzda egemen olan “ÇOCUK” algısını izlemek, çok şeyleri gösteriyor.

Medyaya yansıyanlardan, çocuklarımızın nelere maruz kaldığınıve bu alandaki değişimlere rağmen çocuk hakları bilincinin içselleştirilmediği,gelişmemiş çocuk sevgisi ve dikkatinden doğan pek çok yanlışın benimsendiği birtoplum olduğumuz görülüyor.

Son yıllarda konuya dönük dikkat artışı ve gelişimi olsa dakitle bilinci hala çok yetersiz.

Çocuklarımızın büyük bir kısmı açlık, yoksulluk ve eğitimsizlik içinde.

Karnını doyurmadığımız, giydirip okutamadığımız, evdenkaçıp çeşitli tehlikelerle sokaklarda yaşamaya mahkum ettiğimiz, ev yangınlarında,lağım çukurlarında, göletlerde boğulmalarını önleyemediğimiz, trafik, okul ve alışverişlerdekazalara uğrattığımız, kaybolma, cinsel taciz ve saldırılarda, içeriksizeğitimlerde, aile cinayetlerinde ruhen ve bedenen yaralayıp kaybettiğimiz “çocuk”gerçeğiyle yaşıyoruz.

Son olarak Pozantı Cezaevinde olup bitenler ve bunlar karşısında attıkları çığlıkları duyulamayan, yine gözleri önünde aile cinayetleri işlenen ve böyle örneklerin çokolduğu haksızlıklar ortamında büyüyen çocukların, bu toplumda hangi kinlerlebüyümekte oldukları belli.

Bu nedenle yeni nesilleri ayrıca kindar yetiştirmeye kalkmaya gerek yok.

Yapılması gereken, bu çocuklarımızın içinde bulunduğu kötü ortamları yok edecek düzenlemelerle bu şartların yarattığı kinleri unutturacak ve yaralarını sararak olumlu duygularaçevirecek hedefler belirlenmesi olmalı.
O zaman pekçok örnekle model olduğumuz çocuklarımızın yüzüne sıkılıp utanmadan bakabiliriz.

Sevgi Özkan