Aynı Azarı İşitmişiz Biz!

Seçime az kala siyasi partilerin reklam yarışı şimdilik başa baş gidiyor.
Kimisinin müziği ve sözleri, kimisinin sosyal kompozisyonu, insanları bir yerden kavrıyor.
"Aynı kaptan içmişiz biz" söylemine, aynı azarı işittikleri eklenmese de, her gün artan ve önlenemeyen negatif izlenimlerin, umutlanılması gereken beraberlik söylemlerine dönüşmesinin duygusal zemini cilalanıyor.
İnsanların çok çabuk ağladıkları bir toplumda, bu tür duygusal sunumlar fikir değiştirici olur mu?
Merak ve incelenmeye açık bir konu.
Tüm ayrıştırıcı davranış ve sözlerden sonra, birleştirici nağmelerin gücüne dayanmak,
reklamın gücünü gösterirse de, "gerçeği gösterir ve biçimler mi?" tartışılır.
İnsanların güvenilir olması, sözleri ile davranışların uyumundan doğar.
İnsan olarak bir liderin söz ve davranışlarındaki zıtlık, insani ilişkileri yaz-boz tahtasına döndürürken, bu zikzakların kanıksanır hale gelmesi, insanların geleceklerini belirleyecek politikacıları, akıllarıyla değil, kalpleriyle dinleme eğiliminden oluşuyor.
Fikir üretimine dayalı rasyonelliğin yerini, duygusal tepkilere dayalı davranışlar alırsa, daha önceki aşamalar bu yönde bir ölçü kazandırsa da yapacak fazla bir şey kalmıyor.
Bir reklam nağmesini tüm yanlışlıklara tercih etme duygusallığı, epey pahalı bir bedelle ödenebilir.
Yaşanan aksaklık ve baskıların demokrasi gibi, özgürlük ve hak arayaşının da anarşi gibi, değerlendirilmesi, gerçeği çarpıtıyor. Aynı kelimenin zıt yorumlanmasından doğan kavramsal farklılaşma ve buna bağlı uygulama da, toplumsal ayrışmanın temelini oluşturuyor.
Akılsal onaylama için, kavramsal onaylamaya ihtiyacımız var.
O da, çoğunluğun kabul ettiği biçimde değil, gerçeğin doğru algılanmasıyla mümkün olabilir.

Sevgi Özkan