İki yanlış bir doğruyu değil, kendilerini götürdü.

 

Yanlış ile doğrunun arasında yapılacak tercih söz konusu olduğunda seçimin doğru olandan yana olduğu bir gerçek. Yanlış tarafta birlikte var olanların dayanışmaları kavgaya dönüşünce suç ortaklarından ikisini de suçlamak gerekir.

Şu anda birini tercih edelim sonra öbürsüne bakalım olamaz.

Yasal sorumluluk ve yetkisini paylaşanla, paylaştığı arasında birinden birini seçerek suçluluk olgusu telafi edilemez. Birbirine güvenerek oluşturdukları yanlışlar ve suçları, hakimiyet kavgası başlayınca birbirlerine atarak suçluluktan kurtulma savaşı yürürken birinden birini desteklemeyi seçmek yanlışların devamından yana oy kullanmak anlamına gelir.

İlk başta yasal sorumlu olanın ortaya dökülen yanlışlarını unutturma çabasına ortak olmak o yanlışların sürmesine oy vermek olacaktır.  Öte yandan legal sorumlunun ortaya çıkan suçları kendi ağzıyla yaptığını itiraf ediyor olması ve bunları suç olarak algılamaması, onun tüm yaptıklarını onaylamak ve suçlarına devam vizesi vermek olmaz mı?

Yine kendi ağzından destek verdiği kayıtlara geçmiş pek çok suçu şu anda diğer tarafın kendisini kandırması şeklinde masumiyet ve suçsuzluk tonlamalı açıklamaları, aslında yöneltilen suçlamaların doğrulanması anlamından başka nasıl yorumlanabilir ki?

Zira: bunca yıldır güçlü yönetim havasıyla kendilerini yere buza koymayanların aslında ne kadar aciz ve güçsüz olduklarını itirafı anlamına gelmez mi?

Veya yönetim dikkatlerinin gerçekten ülke yararına mı yoksa kişisel çıkarlara mı dönük olduğunun açığa çıkması olmaz mı?

Böyle bakınca da hala iktidarı bırakmamak yolunda baskı ve düzenlemeleri demokratik yönetim açısından ne kadar geçerli sayılabilir ki?

Olan biteni anlamamaktan yana oluşan kör taraftarlıkların ötesinde yaşananları analiz edince başka bir mantıki çıkarım yapılabilir mi?

On iki yıldır sergiledikleri yönetim tutumlarında akla takılan pek çok konu, son gelişmelerle tek tek yerine oturdukça gerçekten ne umulmuş, ne oluyormuş ve ne olmuş daha iyi anlaşılıyor. Artık yapılan baskıları başka başlıklar altında okumak mümkün değil.

Önemli olan iki yanlıştan birini doğru saymak değil, iki yanlışın tüm doğruları yok ettiğini kavramak ve demokratik düzeni kaybetmeme iradesini geçerli kılmaktır.

 

Sevgi Özkan